Wij 4en Beethoven en Mahler

De krachtige en explosieve ouverture bij Goethe’s treurspel over het leven en heldendaden van de Nederlander Graaf van Egmont is onmiskenbaar Beethoven.

In zijn 4e pianoconcert vangen wij stervelingen een glimp op van de hemel. Paolo Giacometti mag het verklanken: op het ene moment straalt de muziek rust, vrede en zachtmoedigheid uit maar hij mag ook aan de bak in heftige en heroïsche passages.

Mahlers 4e is zijn lichtste en luchtigste symfonie: hij schetst een beeld van een idyllisch landschap: het hemelse leven. Het is een melodieuze en ritmische reis met tinkelende belletjes, droomflarden, herinneringen uit het verleden en een ongrijpbare vioolsolo. In het slotdeel neemt sopraan Lilian Farahani ons mee naar de hemel: ze bezingt het beeld van de hemel gezien door de ogen van een kind, met gedans, lekkernijen en prachtige muziek.