Analoog videokunstwerk NO TOUCH Land verkent familiegeschiedenis

juli 2025, interview

Met Vertical Video laten we iedere twee maanden nieuw videowerk zien in de openbare ruimte. In juli en augustus is dat NO TOUCH Land. We stelden vijf vragen aan de kunstenaar Izzy Lee om meer over haar kunstwerk te weten te komen.

In juli en augustus is jouw videokunstwerk in Amare te bewonderen. Kun je meer vertellen over de betekenis ervan?
De titel NO TOUCH Land komt uit de Koreaanse geschiedenis en verwijst naar iets dat zo kostbaar is dat de lokale bevolking het wil beschermen tegen buitenstaanders, zoals hun goud of land. 

NO TOUCH Land is een autobiografische fictie in de vorm van een analoge 16mm-film. De film verkent thema's als ontheemding en geschiedenis. De video combineert de rauwe, tastbare kwaliteit van analoge film met het digitale en verbeelt zo de overgangen tussen verleden en heden en het werkelijke en de verbeelding. Deze contrasterende media weerspiegelen hoe gefragmenteerd en tijdelijk iets kan aanvoelen. 

De film speelt zich af in de geboorteplaats van mijn familie in Korea. Het is een verlaten mijnwerkersdorp dat getekend is door historische goudkoorts en verzwegen geldschandalen. Deze plek fungeert als een soort portaal die tijdlijnen en generaties verbindt en tegelijkertijd een gevoel van ontheemding met zich meedraagt. De film reflecteert op de blijvende effecten uitbuiding en ontheemding: het is zichtbaar in het landschap, in de mensen, en in het geheugen. Zo wordt persoonlijke afkomst verbonden met de bredere politieke en ecologische geschiedenis. 

In NO TOUCH Land verschijn ik als een van de drie hoofdpersonages: een voorouderlijke geest, een jongere versie van mijn vader en ikzelf. Door historische en persoonlijke elementen te verweven ontstaat er een gelaagde tijdlijn. Als iemand die zowel verbonden is mét als vervreemd van de plek, navigeer ik met een intieme maar afstandelijke blik. 

Is er een connectie tussen Amare en jouw kunstwerk?
Door mijn werk te tonen in de openbare ruimte van Amare werd ik aan het denken gezet over hoe je iets snel en effectief kunt overbrengen, op een manier die de aandacht trekt van voorbijgangers. Het is anders dan het vertonen van een video in een donkere, afgesloten ruimte waar mensen langere tijd geconcentreerd naar kijken. 

Deze Vertical Video projectie sluit aan bij mijn oorspronkelijke idee om naar het dorp als een portaal te kijken. Het contrast tussen de lichte, open ruimte van Amare en de donkere video die zich afspeelt binnen en buiten een grot creëert verschillende visuele dimensies, alsof je met een zaklamp in een donkere ruimte schijnt. 

De uitvergrote figuren op de muren fungeren zowel als symbolen als fysieke aanwezigheden in de ruimte. De verandering in schaal helpt om de aandacht van de voorbijgangers te trekken en nodigt uit om zowel naar de wereld in de video te kijken als naar de fysieke ruimte van het gebouw. 

Kun je meer vertellen over het maakproces?
Ik wilde voor dit project werken met analoge film omdat het proces passend voelde bij iets autobiografisch. Het filmen zelf werd een belangrijk onderdeel van het project. 

Het was een uitdaging om te filmen in een oude goudmijngrot. De omstandigheden – stof, vochtigheid, temperatuurschommelingen en totale duisternis – maakten het lastig. Mijn grootste zorg was om de film schoon en droog te houden en plotselinge temperatuurschommelingen te vermijden. Na het filmen moest ik de film uit de camera halen, lichtdicht afsluiten en geleidelijk laten wennen aan de buitentemperatuur. Ik bewaarde het in een zak in de grot tot het einde van de dag en bracht daarna alles voorzichtig naar buiten. Dit proces gaf me het gevoel dat de film zelf iets kwetsbaars en levends was. Niet alles verliep zoals gepland, soms waren de resultaten teleurstellend maar soms ook juist onverwacht goed. 

Nadat de filmrollen waren belicht, moesten ze worden ontwikkeld en gescand tot een digitaal bestand. Het uiteindelijke beeld hing niet alleen af van hoe ik filmde, maar ook van hoe het werd verwerkt. Soms ging er iets mis. Zo heeft bijvoorbeeld een lab de ontwikkeling verkeerd aangepakt, waardoor er vlekken op de film achterbleven. Het was frustrerend om tijdens het filmen zelf geen beeldmateriaal te kunnen zien, maar het gaf ook ruimte om erover te fantaseren. De vertraging tussen het filmen en het zien van de resultaten werd onderdeel van hoe ik nadacht over de opbouw van het verhaal.

Het hele proces vraagt geduld en flexibiliteit. Het was ook fysiek zwaar. Ik moest elke stap van het maken van een bewegend beeld analyseren. Tegelijkertijd was het waardevol om het proces zo nauwkeurig te volgen en de schoonheid van deze intieme beelden te kunnen ervaren. 

Wat doe je nog meer als kunstenaar en waar komt jouw inspiratie vandaan?
In mijn werk combineer ik graag verschillende media, zoals audiovisueel werk en sculpturen, om verhalen te creëren over wezens met vrouwelijke lichamen. Een terugkerende benadering is het creëren van personages die zich in tussenzones bevinden waarin realiteit met fictie wordt vermegd. Het maken van keramiek en protheses voor mijn personages helpt om deze verhalen vorm te geven. Soms voelt werken met alleen video te ontastbaar en dan zorgen fysieke installaties en sculpturen voor balans. Het vergroot ook de mogelijkheden om ideeën uit te drukken en een zintuigelijke ervaring te creëren. 

Ik ben geïnteresseerd in verhalen over anders-zijn, gezien door de ogen van "vrouwelijke aliens". Mijn inspiratie komt vaak uit science fiction, met name feministische sci-fi, en de buitengewone eigenschappen van ruimtes – zowel in de natuur als in de stad – en hoe die beïnvloeden hoe we de wereld ervaren. Ook put ik uit body horror films, die gaan over gevoelens van ongemak en transformatie, zowel fysiek als emotioneel. 

Wat hoop je dat de voorbijgangers en bezoekers meenemen van jouw videokunstwerk?
Ik hoop dat mijn video mensen even doet stilstaan, al is het maar heel kort. Elk frame van een analoge film is een handgemaakt beeld, en daar schuilt iets magisch in. Mijn wens is dat kijkers de gelaagde geschiedenis voelen die in de beelden en materialen verweven zitten, de verbindingen tussen land, lichaam, herinnering en tijd. 

Als het werk een kortstondig gevoel van nieuwschierigheid, desoriëntatie of verwondering oproept dat blijft hangen terwijl ze verder lopen, zou dat voor mij veel betekenen. 

Ontek meer over Izzy Lee en over Vertical Video.

Meer Amare Stories