Play – breaking the boundaries between listening and performing

Joseph Puglia (1984) wordt gedreven door een zoektocht naar nieuwe benaderingen en klanken op de viool. Hij wordt geprezen om de “verbazingwekkende, magische momenten” die hij in concerten creëert, en zegt dat “je op de weg naar huis merkt dat je oren zijn geopend – zelfs het vertrouwde lawaai van de stad klinkt anders” (De Volkskrant). Zijn solodebuut in het Amsterdamse Concertgebouw “bracht de zaal aan de kook” (De Volkskrant), en een recente concertoptreden in het Sydney Opera House werd beschreven als “adembenemend, elke frase perfect vormgegeven. Zijn bekwaamheid…bijna buitenaards, zorgde voor een van de meest meeslepende vertoningen van het instrument” (Limelight Magazine).

Hij is docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij ook onderzoek heeft gedaan naar hoe actieve deelname van het publiek diepere muzikale verbindingen kan creëren tijdens concerten, met speciale aandacht voor de muziek van Pauline Oliveros. 

Cristiano Viviani (1988) is een Italiaanse multi-instrumentalist, componist, muziektheoreticus en docent die zich toelegt op de wereld van de geïmproviseerde muziek. Hij heeft zowel een diploma in Jazz en Geïmproviseerde Muziek (2014) als in Muziekeducatie (2016). Cristiano geeft les in verschillende afdelingen van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waarbij hij zijn didactiek richt op creatief collaboratief muziek maken en interdisciplinaire projecten tussen muziek, dans en beeldende kunst. Cristiano heeft ook een diploma in Filosofie en geeft lezingen over diverse onderwerpen die de betekenis van muziek maken in hedendaagse culturen verkennen en in vraag stellen.

Hij begon zijn uitvoerende carrière in 2003 en leidde verschillende projecten in een verscheidenheid aan stijlen en settings, van een viool-gitaar duo tot zijn grote ensemble. In zijn meest recente project (ARGILLA ensemble) performt en onderzoekt Cristiano de interactie tussen muziek en dans wanneer beide zich bezighouden met improvisatie.