Another Kind of Blue

Fascinerende mix van dans en technologie 

In de nieuwe avondvullende productie Digital Twin geeft David Middendorps gezelschap Another Kind of Blue ons een inkijkje in deze ontastbare tweelingwereld en wordt het overlappende, maar vooral ook prikkelende gebied tussen het digitale en het fysieke verkend. Digital Twin bestaat uit vier choreografieën: drie van Middendorp zelf, plus een wereldpremière van gastchoreografe Wubkje Kuindersma, de Nederlandse, internationaal gevierde Young Creative Associate van Het Nationale Ballet. In een fascinerende mix van moderne dans en technologie onderzoeken ze in dit programma de tussenruimte en interactie tussen de fysieke wereld en het digitale domein. Hoe verhouden de twee zich tot elkaar en hoe werken ze samen? Dansen met een tweelingversie van jezelf of met iemand die er fysiek niet meer is: Digital Twin bewijst dat het kan!  

Boeiende, ietwat vervreemdende ontdekkingsreis 

In het nieuwe, poëtisch-surrealistische MetaHuman houdt choreografe Wubkje Kuindersma haar publiek een (digitale) spiegel voor en laat ze zien welke vorm de digitale tweelingversie van een mens kan hebben. Hoe zou het zijn om deze persoon te ontmoeten? En wat gebeurt er wanneer je met hem of haar kunt communiceren? Op muziek van Anthony Fiumara ontmoeten twee analoge dansers in MetaHuman hun digitale alterego’s. Met behulp van visuals, motion capture en computersimulaties verbeeldt Kuindersma een boeiende, ietwat vervreemdende ontdekkingsreis naar beweging en emotie, waarbij de vraag telkens is: “Is wat ik zie echt of niet?” 

In digitale vorm voortleven 

David Middendorp gaat in Missing nog een stap verder door ons mee te nemen naar de nabije toekomst. In dit ontroerende werk gaat een danseres een duet aan met iemand die er fysiek niet meer is, maar wiens digitale versie nog voortleeft in een andere wereld. De choreografie toont ons hoe het zou zijn als we een digitale kopie van onszelf zouden kunnen achterlaten voor onze geliefde(n). In Frequentie 3 (een derde versie van een eerdere choreografie) slaat Middendorp weer een heel andere weg in en duiken we met hem in de wereld van de getallen. De dansers in het stuk maken de wiskunde die achter digitale werelden schuilgaat als het ware zichtbaar met gedanste vloertekeningen van ‘digitaal zand’ dat reageert op trillingen (zogeheten Chladni-patronen). Kunnen wij als mens iets aan die formules en frequenties veranderen of ontstaat er dan chaos? 

Dansende drones 

Het slotstuk in Digital Twin is Middendorps veelgeprezen Airman, maar dan in een nieuwe uitvoering onder de titel Airman 2.0. De choreografie sluit naadloos aan bij het thema ‘digital twin’, want de twaalf drones die Middendorp in deze nieuwe versie gebruikt kunnen alleen ‘dansen’ doordat er van elke drone een digitale tweelingversie is waarmee de berekeningen gedaan worden om ze te laten vliegen. De machientjes lijken vaak een eigen leven te leiden en dat is niet alleen spectaculair, maar op een bepaalde manier vaak ook ontroerend. 

‘David Middendorp verbluft met dansers en drones die samensmelten in een betoverende wereld (..) Zijn dansshow Blue Journey werd in 2014 een wereldhit toen Middendorp er de finale mee haalde van America’s Got Talent. Airman zou zomaar de opvolger kunnen zijn’
– de Volkskrant **** 

‘Prikkelende visuele effecten met dansende drones en digitaal zand (..) Met Airman zet choreograaf en ontwikkelaar David Middendorp een nieuwe stap in de richting van zijn ideale 'droneballet', waarin de danser door elektronische markers op zijn pak op afstand zijn mechanische partners beïnvloedt (..) Hij laat ze opstijgen en dalen, stuurt ze van rechts naar links en dirigeert ze met zijn bewegingen in sprookjesachtige lichtformaties door de donkere toneelruimte’
– NRC Handelsblad